بازم من و تو !
من و یه عالمه حرف نـزده ... من و یه عالمه فکرای عجیب غریب ... من و یه عالمه آرزوی نرسیده ! من و یه عامه هدف بزرگ بزرگ .... من و یه عالمه نگاه پرسشگر .... من و یه عالمه علامت تعجب ..... یه عالمه علامت سوال .... اصلا یه عالمه سوال !
بازم من و تو ....
تو و یه عالمه حرف پر از امید ... تو و یه عالمه فکر بزرگ ... تو و یه عالمه آرزو که همه ش حقیقت شد ... تو و یه هدف بزرگ ... تو و یه عالمه جواب برای نگاه های پرسشگر ... تو یه عالمه نقطه سر خط !
و حالا من اول خط و تو آخرش ... شاید هم من آخر و تو اول ... اصلا چه فرقی می کنه ؟ من اینور خط و تو اونورش ...
اما اینجا سر خطه ...
نمی دونم چی قراره تو این خط نوشته بشه ؟!
اما
نقطه سر خط !
آره! نقطه سر خط ....
اینجا دوباره اول خطه ! اما اینبار ...
نمی خوام آخر خطم نقطه چین بذارم ... سه تا نقطه که یه عالمه حرف نگفته داره !
نمی خوام آخرش علامت تعجب بذارم ... که آخر خطم اینبار با بهت و تعجب تموم بشه !
نمی خوام آخرش علامت سوال باشه ... چون نمی خوام بازم سوال بی جواب داشته باشم !
اینبار آخر خطم فقط یه نقطه می ذارم ! یه نقطه ی کوچولو ... اینبار می خوام این خط رو کامل کنم ... اجازه ی دست کاری هم به هیچ کس نمی دم ... این خط فقط مال منه ! مال خود خودم ...
این روزا آسمون چه حرفای قشنگی برا گفتن داره ... دلم می خواد بشینم و ساعت ها باهاش حرف بزنم ... اما مگه این باد های مزاحم می ذارن ؟! ولی امروز نفهمیدم چی میگه ! نمی دونم یا من حواسم پرته ... یا اون داشت به یه زبون دیگه حرف می زد !!! شاید هم قهره ؟! نمی دونم .... !!!
بازم ممنون ... بابت این همه ا م ی د ...
پ . ن ۱ : بزرگترین اشتباه عمرم .... 
پ . ن ۲ : درسته یه کم سنگی هستم ... اما من هم ... !!!
